Na pięknym nieboskołnie położyłem dziś swe dłonie

 ________________________________________________________

Odmierzałem odległość mojej gwiazdy od innych światów

Choćby wszystkie gwiazdy mi świeciły, choćby każda planeta była moja

Nigdy nie wejdę do świata Andromedy ani do żadnego innego świata

Czemu marzę o innych galaktykach skoro nie  mogę wejść do swojej

Czemu to co nieosiągalne w mojej głowie jest możliwe

Czemu źle odmierzam czas, a odległości wciąż się nie zgadzają

Zbyt wiele skupiam w moich dziurawych dłoniach

_________________________________________________________

 Słońce pali swym płomieniem 

Buduje swe mosty-promienie

Przenikam mosty, spaceruję po tęczy

Widzę białe wyspy, błękit nieba oceanu

Nic mnie już nie zdziwi, gdy wstanę.

 Zakładam maskę

Źródło: http://www.touchofart.eu/Elzbieta-Brozek/eb112-Kobieta-z-maseczka/