Inne obrazy

Dante Gabriel Rossetti

"Lady Lilith"
1866-68 (modyfikowany 1872-73)

Delaware Art Museum, Wilmington

Dante Gabriel Rossetti

  "Sen na jawie"
Portret Jane Morris

(1880)

Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn

Do obrazu pozowała Jane Morris. Modelka ubrana na zielono niemal wtapia się w tło roślinności. Praca ta uznawana jest za jedną z najlepszych z okresu późnej twórczości artysty. Po raz kolejny przedstawia tu typ melancholijnej, zmysłowej kobiety. Rossetti bardzo dokładnie opracowuje tu dłonie kobiety. Ich sugestywność spowodowana jest wnikliwymi studiami nad tą partią ciała i fascynacją Rafaelem.

Początkowo obraz miał być zatytułowany „Vanna” lub „Monna Primavera”, dopiero później zdecydował się na tytuł nie odwołujący się bezpośrednio do literatury. Do obrazu dołącza sonet, w którym podmiot liryczny traci kontakt z rzeczywistością.

Dante Gabriel Rossetti

"Beata Beatrix"

(ok. 1864-70)

Tate Collection, Londyn

Beata Beatrix – obraz olejny Dantego Gabriela Rossettiego, malowany w latach 1863–1870. Stanowi ilustrację do Vita nuova Dantego Alighieri oraz hołd złożony Elizabeth Siddal, zmarłej żonie malarza. Dzieło ma wymiary 86.4 na 66 cm. Przechowywany jest w Tate Gallery w Londynie.

Elizabeth Siddal, żona Rossettiego i modelka prerafaelitów, popełniła samobójstwo poprzez przedawkowanie laudanum w lutym 1862 roku. Powodem samobójstwa miała być depresja wywołana poronieniem oraz niewiernością Rosettiego. Rosetti malował obraz już po jej śmierci i przedstawił na nim jej narkotyczne samobójstwo. Siddal przedstawiona jest na nim podobnie jak na obrazie Ofelia Johna Everetta Millaisa, do którego również pozowała – jest podobnie półuśpiona, pogrążona w oczekiwaniu śmierci i otoczona miękkim tłem, wykonuje również podobne gesty. Z przejściem bohaterki obrazu do śmierci koresponduje pora doby – nieokreślona, pomiędzy dniem a nocą. W prawej dolnej części obrazu widać czerwonego gołębia, który składa na jej rękach mak – symbol snu, ale też roślina, z której wykonuje się narkotyk. Bohaterka znajduje się w murowanej cembrowinie, symbolizującej otwarty grób, na jej brzegu malarz umieścił zegar słoneczny, wskazujący godzinę dziewiątą (o tej godzinie Siddal popełniła samobójstwo).

Oprócz obrazu śmierci Siddal, dzieło jest też ilustracją do Vita nuova Dantego Alighieri. Tak interpretowany przedstawia postać ukochanej poety, Beatrycze, pogrążonej w mistycznym skupieniu. W lewym górnym rogu obrazu widać czerwoną postać Miłości, trzymającej w rękach światło (symbolizujące życie bohaterki obrazu), w prawym – ciemną postać Dantego (według niektórych badaczy postać ta uosabia samego Rosettiego, który lubił identyfikować się z włoskim poetą; ich obu łączyłaby śmierć ukochanej kobiety). Ptak przysiadający w pobliżu jej rąk symbolizuje Ducha Świętego, a niesiony przez niego mak – śmierć, ale i pokój. Z tyłu za postacią bohaterki wyłania się most Ponte Vecchio, mieszczący się we Florencji, gdzie mieszkali Dante Alighieri i Beatrycze.

Dante Gabriel Rossetti

"Koncert sielski"

 (1850-72)

Manchester Art Gallery, Manchester 

 Artysta wykonał pejzaż stanowiący tło obrazu już w 1850 w posiadłości przyjaciela Williama Holmana Hunta. Pierwotnie planował przedstawić Dantego i Beatrycze w Niebie, jednak do wykonania pracy nie doszło i płótno leżało ponad 20 lat niewykorzystanie. Obraz Koncert sielski powstał w latach 1871-72 i został sprzedany firmie Pilgeram & Lefèvre za kwotę 735 funtów. Kolejnym właścicielem dzieła był Walter Dunlop, obecnie płótno znajduje się w Manchester Art Gallery.

Na pierwszym planie przedstawione zostały dwie kobiety grające na instrumentach (kobieta po prawej na lutni, po lewej – na psałterionie). Modelkami były Maria Spartali (po lewej) i Alexa Wilding (po prawej). Kobiety ubrane są w długie suknie i reprezentują klasyczny typ urody, typowy dla przedstawień prerafaelitów. Rossetti skoncentrował się na bardzo dokładnym przedstawieniu dłoni kobiet i instrumentów. Szczególnie charakterystyczne są długie i cienkie palce, których nerwowe i pełne ekspresji ułożenie kontrastuje ze spokojem twarzy modelek. Ten typowy element wielu obrazów Rossettiego został zainspirowany dziełami Leonarda da Vinci i Rafaela.

Na drugim planie przedstawione zostały kolejne dwie kobiety, tańczące. Stanowią one element dynamiczny kompozycji, ich suknie mają dopełniające się barwy, co podkreśla symetrię całości przedstawienia.

Na dalszym planie widoczny jest murek z niską balustradą i jeszcze jedna postać kobiety, która niesie kosz owoców lub kwiatów na plecach. Surrealistyczny charakter sceny potęguje dziwny fragment budynku w prawym górnym rogu.

Rossetti wielokrotnie malował motyw kobiet grających na instrumentach muzycznych. Tego typu przedstawienia były bardzo popularne i cieszyły się dużym zainteresowaniem nabywców. W 1872 powstał rysunek pastelami o podobnej tematyce, jednak wówczas pomiędzy kobietami autor umieścił przedstawienie anioła ze strzałą. Na innym rysunku anioł trzyma w dłoniach ptaka, co może symbolizować muzykę zarówno ziemską jak i niebiańską, jak również miłość ludzką i Boską.