Chwila obecna i przeszłość

Kiedy popatrzysz wstecz, zobaczysz więcej niż w chwili bieżącej. Nabierzesz obiektywizmu, do pewnych rzeczy, a poprzez bezpośrednie odczuwanie skutków zrozumiesz wagę podejmowanych decyzji. Wtedy też bardziej kierujesz się rozsądkiem. Chwila bieżąca jest uzbrojona w nawał uczuć, które mieszają się z rozumem i pozornie są z nim skontrastowane. Nie ma dystansu, jest tylko to co odczuwasz, jest kłębek, których chcesz rozplątać poprzez trzymacie każdej części nici. Nie możesz się skupić i rozplątywać każdego elementu po kolei. Chwila obecna pełna jest sprzeczności to tak jakbyś był w tłumie, niczemu nie możesz się przyjrzeć, odczuwasz chaos, na niczym nie możesz skupić głębszej uwagi. Przeszłość to obserwowanie tłumu z pagórka, widzisz całościowo, ale nie możesz dojrzeć pewnych szczegółów. Chwila obecna to impulsy, zagubienia, chodzenie po omacku. Przeszłość to obraz. Chwila bieżąca jest realna, przeszłość często ozdabiamy fikcją lub idealizujemy ją. Trzeba ćwiczyć, trzeba ćwiczyć i mieć trzeźwą głowę do spraw bieżących. Bywają przypadki, w których można zmienić coś co wydarzyło się w przeszłości, ale wielu takich przypadków nie ma. Co wtedy zrobić? Żałować, czy iść dalej? Pewnie iść dalej, ale z żalem w sercu? Jak wyzbyć się żalu? Pewnie zależy to od tego jaki ten żal jest. Po żalu zawsze pozostanie blizna, która Ci coś przypomina. Tylko czasem to Ty nadajesz tym bliznom znaczenia. Czym jest Twoja blizna? Nauczką, przebaczeniem, potępieniem kogoś, miłym wspomnieniem, czy koszmarem dni minionych? Chciałabym prosić, żebyś nie oceniał mnie za błędy podejmowane w chwili bieżącej, ale nie mogę o to prosić.  Gdybym to zrobiła to tak jakbym umarła. Jest moja wolność, ale ja sama dla siebie muszę być hamulcem, wiem o tym. Teraz wielu rzeczy nie rozumiem, może zrozumiem je po wielu latach, wtedy zostanie żal i blizna. Tylko co to zmieni? Życie nie jest usłane różami. Ale życie to nie utopia, dlatego że żyjący nie są idealni. Jesteśmy 'tylko' i 'aż'. Perspektywa czasu, poczekaj na nią, uspokój się, żyj dalej. Tutaj nic nie ma na zawsze. Gdy patrzę na ludzi, widzę jak wiele zależy od ich podejścia, to takie banalne. Przez tą swoją nietuzinkowość, nie widzę jaką te banalne prawdy i rzeczy dają radość. Nietuzinkowa, oryginalna, inna niż wszystkie.  Szczycić można się tym co dajemy od siebie, by ludzi pojednać, a nie tym czym wyróżniamy się z tłumu.