Proszę
odnajdźmy siebie. Poznajmy. Proszę naucz mnie tego co ważne. Ja już tak dłużej
nie mogę. Staję się samotna. To najgorsze. Nikt nie rozumie Mojego serca, nawet
moich myśli. Boję się. Chcę kochać. Chce porządnie się wypłakać. Żeby te
wszystkie smutki z Mojego serca wypłynęły na zewnątrz. Nie mogę. Chce wreszcie,
raz na zawsze odróżnić dobro od zła. Chce kochać. Chce poznawać. Chce być
dobra. Chce być człowiekiem. Chce godnie nazywać siebie człowiekiem. Nie, nie
jestem egoistką. A Ty czego chcesz? Czego potrzebujesz. Proszę powiedz, Proszę
porozmawiajmy. Tak po prostu, spontanicznie.
'Oh ma douce souffrance
(...)
Je remue le ciel, le jour, la nuit
Je danse avec le vent, la pluie
Un peu d'amour, un brin de miel
Et je danse, danse, danse, danse, danse, danse
Et dans le bruit, je cours et j'ai peur
(...)
Ecoute comme mon cœur est immense
Je suis une enfant du monde'
~Indila- Dernière
Danse
http://www.google.pl/imgres?imgurl=&imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.chartsinfrance.net%2FIndila%2Fnews-89096.html&h=0&w=0&tbnid=BVdXXCAnnfru1M&zoom=1&tbnh=165&tbnw=305&docid=3IzF7-i6UliigM&tbm=isch&ei=sS5qU_SSMIua7QaOloHYDg&ved=0CAUQsCUoAQ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz